یک
پنجره برای دیدن
یک پنجره برای شنیــــــــــــــــــدن
یک پنجره که مثل حلقه ی چاهــــــــــــــــــــــــی
در انتهای خود به قلب زمین می رســـــــــــــــــــــــــــــــــــــد
و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکرر آبی رنـــــــــــــــــــــــگ
یک پنجره که دست های کوچک تنهایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی را
از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
سرشار می کنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
و می شود از آنجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا
خورشید را به غربت گل های شمعدانی مهمان کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرد
یک پنجره برای من کافیســــــــ*ـ*ـ*ـ*ــــــــ*ـ*ـ*ـ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
*ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ*ـــ ـــــ ــــــ ـــــ ـــــ ــــ ـــــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ*
*ــــــــــــــــــــــــــــــ*ــــــ ـــــ ــــ ـــــ ــــ ـــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ*
*ـــــــــــــــــــــــــ *ــــ ـــ ــــ ــــ ـــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــ*
*ـــــــــــــــــــــــــ*ــ ـــ ـــ ـ*ـــــــــــــــــــــــــــــ*
*ــــــــــــــــــــــ*ـ ـ*ـــــــــــــــــــــــ*
*ـــــــــــــــــــــ*ــــــــــــــــــــ*
*ـــــــــــــــــــــــــــــ*
*ــــــــــــــــ*
*ــــــ*
*
panjere panjere pnajereha va shode rooye setare haaaaa
in sher male ki bood
hala velesh kon khodet chetoori.....
اول از همه اجی خوشگلم سلام مهرسای گلم دوستت دارم
ایا یک پنجره برای من کافیست
تا همه چیز را از ورای ان ببینم
مهربانیها عاشقیها فداکاریها دوروییها نیرنگها فریبها نه من نمیتوانم همه را از یک پنجره نگاه کنم
در این زمانکه عشق را از پنجره هوس میبینند
در این زمان که هوسبازی را عاشقی قلمداد میکنند
در این زمان که زخم خوردگانی مثل من نمیتوانند به هیچ کس اعتماد کنند
کاش پنجره ای وجود نداشت
کاش همه جا دیوار بود
کاش در خیال خودم پنجره ای را تصور میکردم رو به ابی بیکران
رو به اسمان ابی
کاش میتوانستم خورشید را در غربت گلهای شمعدانی مهمان کنم
اما چه سود که خود غریبم
وکسی مرا در این غربت یاری نمیکند
پس من عاجزانه فریاد میزنم حتی یک پنجره را هم نمیخواهم
بگذار همه جا دیوار باشد